ARCYBRACTWO
STRAŻY HONOROWEJ
N.S.P.J.

Powstało w naszej parafii w 1950r. Liczy sobie około 80 członków zarówno z naszej parafii, jak i okolicznych, a nawet z innych diecezji. Członkowie wybierają sobie "godzinę obecności" przy Sercu Pana Jezusa, co jest wpisane do zegara mieszczącego się u Sióstr Wizytek w Krakowie. Straż Honorowa posiada własny sztandar. Przed I-szym piątkiem miesiąca przez 9 dni odprawiana jest krótka nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa po pierwszej rannej Mszy św. W Uroczystość Bożego Serca, członkowie - matki niosą po Mszy św. w procesji figurę Pana Jezusa z otwartym sercem.

NOCNA ADORACJA

Członkowie Nocnej Adoracji wybierają sobie jedną godzinę adoracji Najswiętszego Sakramentu w miesiącu. Godzina ta wpisywana jest do zegara mieszczącego się u Sióstr Wizytek w Jasie.

WSPÓLNOTA KRWI CHRYSTUSA

Bractwo to w sposób szczególny rozkrzewia nabożeństwo do Męki Pańskiej, a zwłaszcza Najdroższej Krwi Chrystusa. Członkowie tych wspólnot organizują w ciągu roku 3 "Dni Skupienia" i prowadzą adorację w każdy pierwszy piątek miesiąca.

OBRZĘDY I ZWYCZAJE
BOŻONARODZENIOWE

ciąg dalszy ze str.2

Występują w przebraniu jako gwiazdory, gwiazdy, pastuszki (Śląsk Cieszyński), jako stare Józefy (Poznańskie), których rola polega na sprawdzaniu znajomości pacierza u dzieci, udzielaniu nagrody lub kary. Przybierają oni też postacie maszkar zwierzęcych. W Polsce znany jest zwyczaj chodzenia z turoniem, wspomnieniem dawnego tura, konikiem i kozą (Małopolska), niedźwiedziem (Mazowsze) oraz bocianem (Polska Północna), a czasem z żywym koniem (Lubelskie). Ciekawe są wierzenia związane ze świętami Bożego Narodzenia. Dotyczą one szczególnie nocy wigilijnej. Wierzenia ludowe głoszą, że w wieczór wigilijny w źródłach i potokach woda zmienia się na krótko w wino, miód, a nawet w złoto. Mogą to rozpoznać tylko osoby niewinne i szczęśliwe (Sądeckie). Przyjmuje się nawet możliwość otwarcia się nieba i spełnienia wszystkich życzeń, jeśli patrzący w niebo wypowie odpowiednie słowo (okolice Jarosławia). Wierzono, że w tę noc wszystkie zwierzęta, ptaki i bydło domowe przemawiają ludzkim głosem z wyjątkiem konia, którego nie było przy narodzeniu Chrystusa.
Na szczególną uwagę zasługują najróżniejsze zabiegi magiczne i wróżby. Niektóre z nich dotyczą zapewnienia sobie powodzenia, pomyślności i dobrych urodzajów. Wzajemne obsypywanie się ziarnem zboża lub grochem jest życzeniem sobie pomyślności. Natomiast obsypywanie się np. owsem jest prośbą o urodzaj. Z tymi czynnościami łączyło się wypowiadanie odpowiednich formuł siewnych np.: "na szczęść Boże", "na zdrowie", "na to Boże Narodzenie", "żeby wam się darzyło w komorze i w oborze", "kielo kołków - telo wołków", "kielo jedlicek - telo cielicek" i "na polu daj Boże po dziesiątku, a w każdym kątku po dzieciątku".
Uczestnicy wieczerzy wigilijnej mogą zabezpieczyć się przed chorobą i zmęczeniem np.: przez nacieranie się pieniądzem umoczonym w wodzie (Sądeckie), przez bicie się wzajemnie gotowaną rzepą w celu pozbycia się wrzodów (Krakowskie). zachęcamy więc naszych Czytelników do spróbowania któregoś ze zwyczajów wigilijnych. A jeśliby nam coś nie wyszło, to nie zniechęcajmy się tak od razu. Zacznijmy spokojnie od nowa pamiętając, że w każdym nawet najwymyślniejszym zwyczaju czy obrzędzie kryje się zawsze jakaś okruszyna prawdy.

Opracował: O. Wojciech Węglicki OSCam