PREZENTACJA OBRAZU MATKI BOŻEJ UZDROWIENIE CHORYCH

Przyciąga do siebie i zachwyca. Sprawia, że możesz zatrzymać się na chwilę, oddać zadumie i refleksji. Masz wrażenie, że patrzysz w Oblicze Tej, która kocha Ciebie w najtrudniejszych chwilach życia. Jest z Tobą w udręce i cierpieniu, w płaczu i boleściach. Jej nieziemska, dziewczęca twarz, leczy i dodaje nadziei. A wszystko za sprawą Cudownego Obrazu Matki Bożej Uzdrowienie Chorych od 90 lat obecnego w kościele OO. Kamilianów.

Obraz Matki Bożej Uzdrowienie Chorych powstał w 1910 r. Świadczy o tym sygnatura umieszczona w dolnym lewym rogu obrazu. Z niej również dowiadujemy się, że autorem obrazu jest niemiecki malarz niejaki R. Richter z Kłodzka. Niestety, do dzisiejszego dnia nie posiadamy żadnych informacji o tym malarzu. Nie wiemy nawet, czy to jego prawdziwe nazwisko, czy też pseudonim artystyczny. Możemy jedynie przypuszczać, że żył i tworzył na przełomie XIX i XX wieku.

Sam obraz utrzymany jest w konwencji malarstwa gotyckiego i przedstawia w całości postać Madonny z Dzieciątkiem Jezus. Maryja stoi bosymi stopami w chmurze, ubrana jest w długą, czerwoną suknię, którą okrywa ciemnoniebieska, miejscami nawet wpadająca w czerń opończa. Wspomniana wierzchnia szata jest wykończona złotym, rzymskim wzorem i okrywa głowę, plecy oraz ramiona Matki Najświętszej. Rysy twarzy Maryi nawiązują do tradycji wczesnochrześcijańskiej, a nawet widoczne są tu powiązania z kanonem ikony. Jednak Tarnogórska Madonna nie jest obrazem schematycznym. Tym co wyróżnia obraz w sposób szczególny to twarz Maryi. Stąd też cała opowieść o tym obrazie jest opowieścią o niezwykłym spojrzeniu i uczuciach, jakie malują się na pięknej dziewczęcej twarzy Maryi. Malując to dzieło autor na pewno trwał w jakimś mistycznym natchnieniu. Takie uduchowione malarstwo zdarza się w każdej epoce i nie można go opisać lub wyjaśnić inaczej, jak tylko stanem głębokiego uniesienia w obcowaniu z Bogiem. W warstwie malarskiej to subtelne i delikatne pociągnięcia pędzlem budują ten ostateczny wyraz twarzy; niekiedy drobne, niezauważalne dotknięcia drobinami farby w kącikach ust decydują o łagodnym uśmiechu, a krople bieli w źrenicy oka ożywiają zatroskane spojrzenie.

Tarnogórska Madonna o twarzy poważnej, ma głowę nieco pochyloną ku dołowi. Jej oczy spuszczone, wyrażają postawę pokornej Służebnicy Pańskiej. Lewą ręką Maryja podtrzymuje Syna, podczas gdy prawa spoczywa na Jej piersi. Dzieciątko Jezus, bose i pełne radości, ubrane jest w tunikę koloru liliowego i okryte blado czerwoną szatą wierzchnią. Wyciągniętą prawą rączką rozdaje błogosławieństwa, a lewą ściska kciuk Matki. Wyjątkowy element stanowi gwiazda znajdująca się na prawym ramieniu Maryi i niewielki, krzyżyk złotego koloru, upięty na dekolcie Jej sukni.

Gwiazda jest symbolem nadziei, w ludzkim bólu, udręce i zmaganiach z losem, krzyżyk natomiast oznacza łączność Maryi ze swymi chorymi i cierpiącymi dziećmi. Postacie Madonny i Dzieciątka Jezus posiadają złocone aureole i własne korony zdobione kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi.

Święty Wizerunek Matki Bożej Uzdrowienie Chorych z Dzieciątkiem Jezus wykonany jest na płótnie, specjalnie tłoczonym, koloru złotego, zdobionym bogatym ornamentem. Artysta zastosował tu technikę nakładania na siebie farb olejnych z użyciem bogatej palety barw i odcieni. Walory artystyczne obrazu, to zachowana idealnie proporcja, duża doza emocjonalności zawarta w przedstawionych postaciach, wyrazistość kolorów, swobodne pociągnięcia pędzlem artysty oraz naturalizm malowanych postaci.

Sam kształt Obrazu został dostosowany do projektu neogotyckiego ołtarza. Dlatego stanowi on prostokąt, którego dwa dłuższe równoległe do siebie boki w górnym punkcie, łukiem łączą się ze sobą, tworząc kopułę. Wymiary obrazu wynoszą 153cm wysokości / na 74cm szerokości. Obraz nie posiada własnych ram, a jego ozdobą są dwie złote kolumny umieszczone po bokach oraz piękno całego neogotyckiego ołtarza. Maryi z Dzieciątkiem Jezus towarzyszą dwie figury świętych od prawej św. Alojzy Gonzaga, a od lewej św. Kajetan.

Historia kultu Matki Bożej
Uzdrowienie Chorych
w par. św. Jana Chrzciciela i św. Kamila.

Od samego początku Obraz Matki Bożej Uzdrowienie Chorych gromadził wokół siebie wiernych, którzy w pokorze i z ufnością przedkładali Maryi swoje prośby. Już w latach dwudziestych naszego stulecia był zwyczaj ofiarowywania Maryi dużych, woskowych świec na ołtarzu, przez co wypraszano sobie opiekę w chorobie i cierpieniu. Od początku też składano Matce Bożej Uzdrowienie Chorych prośby i podziękowania, które następnie czytano podczas odprawiania Nowenny. Jednak prawdziwy rozkwit maryjnego kultu nastąpił w latach 50-tych. W 1956 roku, kiedy proboszczem parafii był O. Eryk Kołodziej, wraz z Nowenną wprowadzono zwyczaj odprawiania Mszy św. przy ołtarzu Matki Bożej. Na każdej Mszy św. oraz Nabożeństwie wieczornym śpiewano specjalną pieśń ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych pt.: "O Święta nad świętymi...", autorstwa ks. Augusta Chlondowskiego. W każdą środę wierni licznie uczestniczyli w porannej Mszy św. oraz wieczornej Nowennie przed Cudownym Obrazem Patronki Chorych. Szczególnie uroczyś44cie obchodzono natomiast dzień 16 listopada, w którym Zakon OO. Kamilianów czci swoją Królową i Orędowniczkę. W tym dniu, aż do roku 1963, Msze św. odprawiano przed wystawionym Najświętszym Sakramentem i głoszono okolicznościowe kazania. Ołtarz Matki Bożej tonął w kwiatach, a wierni mieli zwyczaj palić przy nim świece. Dopiero od 1963 roku odpust ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych został przeniesiony na najbliższą niedzielę. Było to związane z dekretem ówczesnego Prowincjała Zakonu O. Jana Tarnowskiego z dnia 10 kwietnia 1963 roku, który nakazał obchodzić w parafii tarnogórskiej trzy odpusty: parafialny - ku czci Św. Jana Chrzciciela, zakonny - ku czci Św. Kamila de Lellis i maryjny - ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych. Po odnowie soborowej w początkach lat siedemdziesiątych, nabożeństwa ku czci Patronki Chorych przyniosły się do głównego ołtarza. Wówczas powstał zwyczaj odprawiania 9-dniowej specjalnej Nowenny do Matki Bożej Uzdrowienie Chorych. W czasie Nowenny głoszono okolicznościowe kazania oraz śpiewano specjalne wezwania na poszczególne okresy roku liturgicznego. Odprawianie nabożeństw kończono wystawieniem i adoracją Najświętszego Sakramentu w głównym ołtarzu kościoła. Również pacjenci pobliskiego szpitala mogli z wysokości kaplicy szpitalnej uczestniczyć w Nabożeństwach ku czci Matki Bożej Uzdrowienie Chorych. W połowie lat osiemdziesiątych, Władze Kościelne diecezji katowickiej, przewidując powiększanie się naszej parafii, zobowiązały ówczesnego Prowincjała O. Szymona Skawińskiego do rozpoczęcia budowy nowego kościoła. Wielka cześć i miłość wiernych do Matki Bożej Uzdrowienie Chorych, zadecydowały o tytule dla nowej świątyni. W 1984r. Jego Ekscelencja Ks. Bp. Herbert Bednorz - ordynariusz diecezji katowickiej przychylił się do prośby do Władz zakonnych oraz wiernych i nadał przyszłej świątyni tytuł kościoła p.w. Matki Bożej Uzdrowienie Chorych. Od tego czasu Maryja otrzymała jeszcze jedną rolę - Patronki nowej świątyni, wznoszonej ku Jej czci.

ciąg dalszy na str. 5