W drodze na beatyfikację
O. Luigiego Tezzy
Kamilianina

Ojciec Luigi Tezza urodził się dnia 1 listopada 1841r. w Conegliano Veneto, w prowincji Treviso, w czasie gdy Włochy były pod panowaniem Imperium Austriackiego. Ojciec jego August był lekarzem, a matka Katarzyna Nedwiedt, z pochodzenia Czeszka, była kobietą głęboko religijną. Zaraz po narodzinach syna, rodzina przenosi się do Wenecji, do Dolo. Tam ojciec Luigiego wykonywał swój zawód lekarza. Niestety w 1850r. w wieku 35 lat ojciec Luigiego niespodziewanie umiera. Chłopiec ma wtedy zaledwie 9 lat. Matka rozważając tajemnicze znaki Boże znajduje pociechę we wierze; wraca do Conegliano i poświęca się z jeszcze większą troską wychowaniu jedynego syna. Wysyła go na naukę, najpierw podstawowych kursów humanistycznych, a później przenosi go do liceum w Padwie. Tutaj młody Luigi ma okazję po raz pierwszy poznać Kamilianów i tutaj też krystalizuje się jego powołanie do życia zakonnego. Mając zaledwie 14 lat wstępuje do Zakonu OO. Kamilianów, a w rok później do kamiliańskiego Seminarium w Veronie. Matka Luigiego dziękując Bogu za dar powołania dla syna, sama również poświęca się surowemu, monastycznemu życiu wstępując do Klauzurowego Zakonu Sióstr Wizytek w Padwie, gdzie po kilku latach umiera w opinii świętości. Tymczasem Luigi w 1858r. składa Bogu swoje śluby wieczyste, a w 1864r. przyjmuje święcenia kapłańskie. O. Tezza zostaje kapłanem mając 23 lata. Od razu daje się zauważyć jego dojrzałość duchowa i gorliwość w służbie chorym. Najpierw O. Tezza pracuje w Veronie opiekując się grupą młodych zakonników, których również formuje. Następnie jest zmuszony przetrwać trudne chwile kasacji Zakonu w całym regionie Veneto. Później zostaje przeniesiony do Rzymu, gdzie wraz z klerykami mieszka w domu nowicjackim Sióstr Wincentego i Anastazego. Niebawem zostaje mianowany wice-magistrem nowicjuszy. Oprócz pracy formacyjnej z młodzieżą zakonną, O. Tezza zajmuje się również opieką nad chorymi współbraćmi i chorymi z parafii, przy których bardzo często odbywa nocne czuwania. W 1870r. kiedy Rzym dostaje się w ręce Piemontczyków, nad Zakonem znów pojawia się groźba kasacji i konfiskaty dóbr. Trzeba zatem zakładać nowe fundacje za granicą. Pierwszy wybór pada na Francję. W sierpniu 1871r. O. Tezza zostaje skierowany do francuskiej miejscowości Cuisery, aby jako Magister utworzyć nowicjat i zająć się formacją kandydatów do zakonu. We Francji O. Tezza przebywa prawie 18 lat wypełniając różne zadania: jako wychowawca, przełożony różnych wspólnot i pierwszy prowincjał Prowincji Francuskiej. Z jego inicjatywy w 1874r. powstaje szpital w Lionie oraz dyspensarium dla biednych chorych w Lille. Natomaist w 1878r. zostaje otwarte w Cannes Centrum Kamiliańskie. Niestety i we Francji pojawiło się niebezpieczeństwo kasaty zakonu i jego dzieł. O. Tezzę spotyka to już po raz trzeci. Nie zrywa jednak kontaktów z Francją mimo iż zostaje z niej wydalony jako obcokrajowiec. Pod groźbą aresztowań nawiedza założone przez siebie wspólnoty, dodając im wiary i otuchy.

Po doświadczeniach związanych z funkcją Wice-Generała Zakonu OO. Kamilianów i po założeniu Kongregacji Córek Św. Kamila, O. Tezza przyjmuje nowe wyzwanie. Tym razem jest przez swych Przełożonych skierowany do Ameryki Południowej. Ma wówczas 59 lat. W 1900r. przybywa do Peru jako Wizytator generalny wspólnoty kamiliańskiej w Limie - stolicy tego państwa. Tu jego zadanie polega na zreformowaniu życia wspólnotowego i rozwinięciu nowych dzieł kamiliańskich. W Limie O. Tezza pozostaje, przez 23 lata, aż do śmierci. Swoje zadanie reformatora wypełnia niezwykle owocnie. Poświęca się posłudze chorym, szczególnie tym najuboższym, w domach prywatnych, szpitalach i więzieniach. Jest również spowiednikiem i kierownikiem duchowym w Archidiecezjalnym Seminarium w Limie oraz wielu innych Zgromadzeniach zakonnych. W diecezji mianowano go Konsultorem teologicznym i doradcą Nuncjatury Apostolskiej w Limie. Pomaga również niejakiej Teresie Candamo, późniejszej założycielce Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Krzyża, które dzisiaj tak pięknie się rozwijają. Do końca swoich dni czynnie poświęca się dziełom miłosierdzia względem chorych i ubogich. Naoczni świadkowie tak opisują jego niezwykłą miłość i troskę o bliźnich. Samotnej staruszce, którą często nawiedzał ofiarował pewnego dnia parkę ptaszków w klatce, aby mogła cieszyć się ich szczebiotaniem. Pewnej bardzo biednej rodzinie, stojącej na skraju nędzy, pomagał w sposób bardzo dyskretny, wrzucając pieniądze przez otwarte okno ich domu. W swoim konfesjonale zrobił coś, w rodzaju małego otworu, poprzez który darował pieniądze swym ubogim penitentom. Pod koniec swojego życia O. Tezza został obwołany przez swój wierny lud: Apostołem Limy, świętym Limy.

Po trzech latach choroby, 26 września 1923r., O. Luigi Tezza spokojnie zakończył swoje życie. Przy tej okazji krążył w Limie pamiątkowy obrazek, na odwrocie którego widniał napis: "Był kochany jak Ojciec i czczony, jak Święty. Nie ma go już wśród nas, jednak z jego grobu można usłyszeć jego nauczanie. Jego osoba i zachowanie przypominały anioła; jego słowo sługę Ewangelii; jego serce było szkatułką najszlachetniejszych uczuć; jego przyjaźń złotym łańcuchem, który zniewolił, bez przemocy, tysiące serc, a jego misja zawsze niosła zbawienie. Przeszedł wśród nas jako Posłaniec niebieski, zawsze dobry i pokorny, zawsze czuły i miłosierny. Początkiem wszystkich jego dzieł była wiara, a dobroć okrywała go jak płaszczem, jak aureolą go okrywała".

Dzisiaj jego ciało spoczywa w Kaplicy Domu Generalnego Córek św. Kamila w Grottaferrara nieopodal Rzymu, obok współzałożycielki bł. Giuseppiny Vanini.

Opracował i przetłumaczył: O. Szymon Skawiński

W niedzielę 4 listopada 2001r. Jego Świątobliwość papież Jan Paweł II podczas Mszy św. Pontyfikalnej w Rzymie ogłosi Sługę Bożego O. Luigiego Tezzę kamilianina - Błogosławionym. Z tej okazji w pierwszych dniach listopada z naszej parafii udaje się do Rzymu pielgrzymka, aby wziąć udział w tych doniosłych uroczystościach.