HISTORIA NASZEJ PARAFII

Odcinek - 71 c.d.

29 listopada 1982r. w naszej parafii rozpoczynają się Msze św. "Roratnie" o godz. 6.30. Udział dzieci w Roratach jest bardzo liczny. Zanika natomiast zwyczaj przynoszenia przez dzieci do kościoła lampionów.

20 grudnia 1982r. dobiegły końca prace malarskie w naszym kościele.

25 grudnia 1982r. przeżywamy już drugie Święta w stanie wojennym. O północy odprawiona została uroczysta "Pasterka". Udział wiernych we Mszy św. bardzo liczny. Kościół parafialny wypełniony po brzegi. Przed "Pasterką" odprawiona została nowenna przed Uroczystością Bożego Narodzenia przygotowana przez chórek dziecięcy pod opieką O. Pawła Bachowskiego.

31 grudnia 1982r. w naszej parafii przeżywaliśmy uroczystości zakończenia Starego Roku. O godz. 17.00 odprawiona została uroczysta Msza św. za Parafian. Dziękujemy Bogu za wszystko dobro, jakie przyniósł nam kończący się rok. Choć niesiemy krzyż boleści, jakim jest stan wojenny, wierzymy, że jutro będzie lepiej. Czekamy na to z nadzieją.

1 stycznia 1983r. w Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki modlimy się o pokój w ludzkich sercach i na świecie oraz o pomyślność dla naszej cierpiącej Ojczyzny. Matce Bożej polecamy cały Zakon OO. Kamilianów w Polsce i naszą parafię.

Styczeń 1983r. W naszej parafii nadal trwają odwiedziny duszpasterskie rodzin. Codziennie 5 ojców chodzi po "Kolędzie". Odwiedzając rodziny naszej parafii zauważamy pewien procent wiernych, którzy nie przyjmują "Kolędy". Smutne jest także to, że w parafii mamy dużą ilość małżeństw rozbitych. Tegoroczne odwiedziny duszpasterskie zakończyliśmy 9 stycznia 1983r.

6 lutego 1983r. w naszym kościele parafialnym przeprowadzony został Dzień Skupienia dla Czcicieli Najśw. Serca Pana Jezusa. Okolicznościową konferencję dla uczestników Dnia Skupienia wygłosił O. Paweł Bendkowski. Frekwencja była duża.

16 lutego 1983r. - Środą Popielcową rozpoczynamy okres Wielkiego Postu. Wierni licznie biorą udział we Mszach św. i obrzędzie posypania głów popiołem.

W dniach od 1 do 4 marca 1983r. w naszej parafii zostały przeprowadzone rekolekcje wielkopostne. Udział wiernych w rekolekcjach był bardzo duży. Nauki rekolekcyjne głosił O. Piotr Karwecki - Werbista z Bytomia. W czasie rekolekcji odprawiono Mszę św. dla chorych z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych.

Ciąg dalszy w następnym numerze "Głosu św. Jana Chrzciciela"

Opracował: O. Wojciech Węglicki OSCam.

Św. Jan Chrzciciel - Patron i Orędownik

dokończenie ze str. 2

Kult św. Jana w Kościele jest bardzo dawny. Sięga początków chrześcijaństwa. Od IV wieku powstają świątynie ku czci św. Jana Chrzciciela. Do najstarszych i najsławniejszych należy Bazylika św. Jana na Lateranie w Rzymie. Równie okazałą i piękną budowlą ku czci Świętego jest wzniesiony w Damaszku słynny meczet Dżamije el-Oumawi. Stoi on na miejscu dawnej świątyni rzymskiej poświęconej Jowiszowi. Cesarz Teodozjusz I Wielki (379-395) zamienił pogańską świątynię na Bazylikę Św. Jana Chrzciciela. Później Turcy zamienili ją na meczet. Obecnie liczy on 131 m długości i 38 m szerokości. W zachodniej części tegoż meczetu znajdować się ma według miejscowej tradycji głowa św. Jana Chrzciciela w przepięknym marmurowym grobowcu, gęsto obwieszonym złotymi lampami. Turcy bowiem czczą św. Jana jako jednego z proroków.

Ku czci św. Jana powstały nawet zakony. Najbardziej znany w historii Kościoła - to Joannici. Początkowo był to zakon rycerski, powstały w 1048 roku i wywodzący się z Italii. Regułę zatwierdził papież Innocenty II w 1130r. Nosili oni czarny płaszcz z białym krzyżem. Do Polski sprowadził Joannitów książę Henryk Sandomierski. Mieli oni swój klasztor w Zagościu. Po upadku Jerozolimy w 1187r. przenieśli się do twierdzy Akko, a po jej upadku 1291r. na wyspę Rodos. W 1522r. musieli wyspę oddać Turkom i wtedy Joannici przenieśli się na Maltę. Stąd znana ich nazwa Kawalerów Maltańskich.

Sporo też kościołów chlubi się, że posiada relikwie św. Jana Chrzciciela, jak np.: czaszka w Amiens we Francji, relikwie kości w drogocennym relikwiarzu w Katedrze w Genui, duża kość w relikwiarzu katedry w Brukseli, czy od 1596r. pokazywana czaszka Świętego w Toruniu. Już w V wieku pisze św. Hieronim, że ciało Męczennika było w wielkiej czci w Sebaście w Samarii. Jego relację w tym samym czasie potwierdza Rufin i Teodoret. Pokazywano tam również przez wiele lat ramię Świętego w relikwiarzu. Posiadaniem głowy św. Jana szczycą się nadto: Bazylika Laterańska, Lyon, Beauvais, Turyn, Nimes, Aosta, Leon, Burgos. Można by wymienić dosłownie kilkadziesiąt miejscowości, które mają: głowę, ramię, palec, żeby i inne relikwie. Czym to tłumaczyć? Wielką popularnością tego Świętego, którego relikwie chciano mieć wszędzie. Jest rzeczą pewną, że do naszych czasów nie dochowała się żadna pamiątka po św. Janie. Są one natomiast świadectwem czasów, które nawet w wątpliwych relikwiach widziały przypomnienie wielkiego proroka Chrystusa i szukały impulsu do jego naśladowania.

Święty Jan Chrzciciel w tradycji chrześcijańskiej uważany jest za Patrona abstynencji, dlatego też patronuje ludziom walczącym ze swymi nałogami, zwłaszcza z nałogiem pijaństwa i alkoholizmu.

Opracował: O. Wojciech Węglicki OSCam.