- Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej -
- w Turzy Śląskiej -

Turza Śląska położona jest na południowy - wschód od Wodzisławia Śląskiego. Znajdująca się tu przed wojną mała kaplica, została odbudowana i powiększona z inicjatywy ks. Edwarda Kasperczyka w 1946 r. Na ołtarzu - obraz M.B. Fatimskiej pod baldachimem trzymanym przez 4 Aniołów. Liczne wota dziękczynne świadczą o wysłuchanych modlitwach pielgrzymów.

Malowidła na ścianach wykonane przez krakowskiego artystę malarza Worka w 1960 r. przedstawiają kolejne objawienia w Fatimie. W bocznym ołtarzu - kopia obrazu Płaczącej Madonny oraz relikwiarz ze łzami płynącymi z oczu Madonny na oryginale sprowadzonym przez arcybiskupa Kominka w 1953 r. z Sycylii. Jest też figura M.B. Fatimskiej sprowadzona przez ks. Kasperczyka z Fatimy w tajemnicy przed ówczesnymi władzami komunistycznymi w Polsce. W kaplicy obok ołtarza znajduje się grób ks. Kasperczyka, niezwykle zasłużonego dla rozwoju i świetności Sanktuarium w Turzy.

Sanktuarium tętni życiem duchowym i religijnym, dlatego też warto nie tylko go zwiedzić, ale również wziąć udział w uroczystościach.

Program uroczystości w Sanktuarium:

Msze św. za chorych - 13 dnia każdego miesiąca i 19 sierpnia o godz. 7.00 i 14.00.

Odpusty - w pierwszą niedzielę po 13 (od maja do października), poprzedzone całonocną adoracją zaczynającą się w sobotę o godz. 19.00.

Nocne czuwanie z procesją i "Pasterką Maryjną" - 29 na 30 dzień każdego miesiąca o godz. 20.00.

Warte zwiedzenia po drodze:
Kościół pod wezwaniem św. Brata Alberta w Kamieniu Śl.

Dojazd indywidualny z Tarnowskich Gór:
PKS: Gliwice - Wodzisław Śl. - Turza Śl. (z przesiadką w Wodzisławiu Śl.)

Trasa samochodowa:
Tarnowskie Góry - Rybnik - Wodzisław Śl - Turza Śl. (w obie strony ok. 100 km)

Anna Ulatowska - Tustańska

Powtórka z katechizmu

VIII przykazanie Boże:
"Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu"

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi". (Mt. 5,37). Słowa te wypowiedziane przez Pana Jezusa najpełniej tłumaczą nam sens VIII przykazania Bożego, które stoi na straży szczególnej wartości, jaką jest prawda.

Jedyną i najwyższą Prawdą jest Bóg. Chrystus sam powiedział o sobie: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem". (J.14,6). Również cała działalność i posłannictwo Syna Bożego przeniknięte były prawdą. Chrystus nauczając wielokrotnie przypominał, że po to się narodził i przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Prawda więc jest szczególnie cenną wartością zarówno w "oczach Bożych", jak i "ludzkich".

Pojęcie prawdy nierozerwalnie łączy się z naturalnymi darami języka i mowy, których Bóg udzielił człowiekowi. Dzięki nim, możemy łatwiej komunikować się ze sobą, ściślej precyzować swoje myśli i przekonania, a co najważniejsze, przekazywać je innym. Aby nasza mowa mogła z pożytkiem służyć ludziom, musi kierować się prawdą. Chodzi o to, aby wypowiadane przez nas słowa mogły odpowiadać naszym myślom i przekonaniom, aby język wyrażał to, co kryje się w naszym wnętrzu. Nie zawsze jednak myśl człowieka zgodna jest z obiektywną rzeczywistością - czyli prawdą. Człowiek bowiem może się mylić i to niekoniecznie z własnej winy. Nigdy jednak nie można świadomie wyrażać na zewnątrz i komunikować innym tego, co jest niezgodne z myślą. Nie zawsze też i nie wszędzie musimy przekazywać wszystkim to, co mamy na myśli. Każdy człowiek bowiem ma również prawo do własnej tajemnicy, którą należy uszanować.

Tymczasem nasza mowa, aby mogła być piękna i wartościowa, musi być sterowana specjalną cnotą moralną - prawdomównością. Uzdalnia nas ona do mówienia prawdy oraz liczenia się z tym, gdzie, kiedy i jak należy ją wypowiadać.

Obok prawdomówności, VIII przykazanie Boże broni godności człowieka i jego dobrego imienia. Człowiek bowiem niejednokrotnie narażany jest na zniesławienie, obelgi, fałszywe posądzenia, obmowy i oszczerstwa. Jeszcze raz podkreśla ono wartość człowieka jako istoty Bożej, w której należy szukać przede wszystkim dobra.

Chociaż chęć kierowania się prawdą , w życiu człowieka, wydaje się czymś oczywistym, to jednak w tej materii mamy sobie wiele do zarzucenia. Wśród grzechów przeciw VIII przykazaniu Bożemu należy wymienić: kłamstwo, które jest świadomie zamierzoną niezgodnością myśli i słów. Kłamstwo bywa często wykorzystywane dla własnej lub cudzej korzyści, dla uniknięcia przykrości lub kary i prawie zawsze skierowane jest przeciw bliźniemu. Z kłamstwem ponadto łączy się wszelka przesada w mowie, wyolbrzymianie problemów, zmyślanie nieprawdziwych rzeczy, popisywanie się podyktowane chęcią zaimponowania komuś. Kłamstwo staje się bardzo często nałogiem. kto raz i drugi powiedział nieprawdę, ten łatwo ponawia ten grzech i dopuszcza się coraz cięższych kłamstw.

Ciąg dalszy na stronie 7.